Normalleşme dönemi başladı. Biz bu sürece hazır mıyız? Bu süreç de üzerimize düşen görevleri tam anlamıyla farkında mıyız? Korkularım var. Ciddiyeti, yaşadıklarımızı tam olarak özümseyebildik mi? Eskisi gibi olamayız artık. Mesafelerimiz olmalı, tedbirlerimiz olmalı… Bu süreç bitmedi bunu farkına varmalıyız. Sokakta gezen insanlara, içimizi ısıtan güneşe aldanmamalıyız. Aylardır bu süreci hepimiz yaşadık, her şeyi unutup eski hayatlarımıza sarılmamalıyız.
Özledik biliyorum. Sohbetlerimizi özledik, sarılmalarımızı özledik, ailemizi özledik, arkadaşlarımızı, sevdiklerimizi özledik… En azından başa sarmamak, insanlarımızı kaybetmemek için tedbirli olmalıyız. Şimdiden dolup taşan caddeler görüyorum. Maskeleri burunlarının altına çeken insanlar, böyle düzelebilir mi her şey? Aman bir ben miyim?” demeden önce, birden milyonlar olabileceğimizi hatırlayalım. Eski güneşli günlerimize daha fazla hasret biriktirmemek adına en azından üzerimize düşen görevleri yapalım. Bana bir şey olmazdan daha çok sevdiklerimizi düşünerek hareket edelim.
İmkanlarımız dışında bir süreliğine de olsa kalabalıklardan uzak, bol el yıkamalı, kolonyalı günlerimiz olsun. Sarılmalarımız yerine sıcak gülümsemelerimiz olsun . Sabredelim, sabır ve zaman bizlere o özlediğimiz günleri gösterecek.
Evet ekonomi olarak sıkıntılar yaşıyoruz. Zaten zor bir dönemdeydik, üstüne böyle bir sürece girmek özellikle küçük esnafı yaraladı. Ayakta durabilenler oldu, bazıları bu sürece yenildi. Ama ben eminim çok daha güçlü olacağız. Anlayışlarımız, tavizlerimiz, vazgeçtiklerimiz olacak. Ama biz tek yürek olarak bu zamana kadar neleri yenmedik.
Aylardır kısa süreli evden çıkabilen büyüklerimizi, küçüklerimizi çok özledik. Onları çok seviyoruz biliyorum. Bu sevgimizden kaynaklı mesafelerimizi hep aklımızda tutmalıyız. Çok önemli değil sokaklarda olmak evlerimizde hayat var.
Bu süreci güzel bir şekilde atlatmak dileğiyle…durumun a dönmen görevleri tam anlamıyla farkında mıyız? korkularım