Bunca varlık var iken, gitmez gönül darlığı...
Yunus Emre'nin çok hoşuma giden sözüdür bu. Gönül darlığı, cevaptır anlayana. Kimsenin kimseyi takmadığı, kimsenin kimseye gitmediği, halini arayıp sormadığı sanal ve sahte bir dünyanın oyuncusu olan insan... Nerdeyse haşa... Allah'ı bile para olmuş... Müslüman olabilirsiniz ama hakkaniyet ve adil olmak herkesin harcı değildir. Anne ve babalar yeri geldiğinde 4-5 evlada bakarlar ama her nedense 4-5 evlat 1 anne ve babaya bakamaz. Kimileri de gününü gün etmekle meşguller. Alacak-verecek ilişkilerinde bile halden anlamayan kişiler ve icra dosyalarına yer aramakla meşgul icra müdürlükleri… En basit davalarda husumet beslenen, nefretine, öfkesine malik ya da sahip olamayan insan. Sistematik olarak yavaş gibi gözükse de, alabildiğine hızlı bozulmalara açık insan kimyamız… İdareciler bile, erk sahipleri bile makamlarını korumak uğruna, haysiyetsizleşebiliyorlar ne yazık ki. Adamın 1 evi var, şükretmez. 1 villam olsun der, 1 arabası olan 1 jipim ya da wolkswagen minübüsüm olsa ya da 1 eşi olan 1 dosttum ya da sevgilim olamaz mı der, parası olan döviz veya altınım olsa hiçte fena olmaz der… Kısacası bunca varlık var ama... Mutluluk yok… Ya da bizlere çok uzak...
