Bir vakitler..
O vakitler.
Yaşanmış bitmiş..
Medeniyetler hikâyelerini bırakıp gitmiş.
Koltuksuz, kanepesiz yaşanmışlıklar,
Koyunların koynunda yatışlar,
Çalı çırpı ile ısınışlar,
Uykuda pöstekilere sarılışlar,
Çapaklı gözlerle uyanışlar,
Süt sağışlar,
Bağırışlar, çağırışlar, ağlayışlar..!!
Ve Fakat,
Mağaraların olduğu bu mekanda, ne yaşanmışsa yaşanmış,
Ne hikayeler yazılmışsa yazılmış olsun..
Bir medeniyet, bir kültür almış başını gitmiş.
Göçmüşler.
Göçmeyen, diri duran, hafızalarımızı zorlayan bu yapıların önünde fotoğraf verirken,
Akıllara ziyan kaya evlerinin yaşanmışlıklarından ne dersler çıkarılır bilemiyor insan.
Akıllı telefonlara yüklüyorum gördüklerimi, çektiklerimi..
Bir müddet sonra ekran kararıyor.! Dokunuyorum yine kararıyor.
Çekemiyor beni..
Çektiklerimi, çekilenleri umursamıyor.
Derdimi anlamıyor,
Hafızaya yüklenmemiş olmalı ki;
Ben yükleyince,sorunca, koyunca ekranına..
Belli ki sinir oluyor.
Yükü ağır geliyor.! Aklı almıyor.
Adı üzerinde akıllı telefon”
Saf'a yatıyor.
Söyleyecek sözü yok biliyorum.
Google'a, Siri”ye soruyorum; içten mahcubiyetimle..
- Açık konuş diyor.
Sonra;
- Size nasıl yardımcı olabilirim” diyerek ekranından kıs kıs gülüyor.
Hissediyorum.
Hislerimi yanıma alarak;
Face'e, Tweet'e giriyorum.
Face yorum, Tweet'e mesaj derdinde onu da biliyorum.
Biliyorum..
Akıllı telefonlara akıl erdirmek zor..
Kararlıyım..
Geleneklerimizin, kültürümüzün, medeniyetlerimizin, kadim dostluğumuzun farkında olmayan bu kendinden mamul akıllılara..
Taşı, toprağı, ağacı, suyu..!
Hülasa tabiatı, tabiatsız menşei'ne münhasır akıllı telefonlara..!
Unutturmayacağım..
Kararlıyım..
Paylaşacağım.
Hafta içinde Seben ilçemizde AİBÜ Meslek Yüksek Okulu Öğrenci
Yurdu açılışı ve seçim çalışmalarına gitmiştim.
Seben ilçemizdeki Solaklar Kaya Evlerinin bulunduğu alanı ve ortamı görüp resmedince yazımın konusuna hissiyatım hakim oldu.
Bir başka fotoğraf ve bağlı yazıda buluşmak maksadıyla..
Kalın sağlıcakla…
